De meeste mensen ademen, als ze ontspannen zijn, al op deze manier natuurlijk. Echter, als het tijd is om te spreken, worden sommige mensen gespannen en gebruiken daarom meer ondiepe, “borst” of “clavicular” ademhaling (ademhaling die het sleutelbeen beweegt, of “clavicle”). Dit kan een gewoonte worden, zodat je niet eens beseft dat je gespannen bent als dit gebeurt. Het kan ook leiden tot stembandspanning en spierspanning rond de stembanden, en geeft je stem een onrustiger, minder krachtig geluid. De diafragma-ademhaling is dieper, meer ontspannen, wat je stem meer steun geeft en je in staat stelt luider te spreken en krachtiger te klinken met minder inspanning en zonder de stembanden of de omliggende spieren te belasten.
Nota bene: als je problemen hebt met spreken, laat dan eerst een diagnose stellen door een logopedist. Mogelijk zijn er aanvullende manieren om de spraakproblemen op te lossen.
Wat gebeurt er tijdens de diafragma-ademhaling?
Het middenrif is een spier die onder je longen door je lichaam loopt. Wanneer je lichaam moet ademen, komt dat omdat er minder druk in de longen is dan in de buitenlucht, zodat het zenuwstelsel een signaal uitzendt om het middenrif te laten samentrekken. Als het diafragma daalt, worden je longen naar beneden getrokken, en worden ze vergroot, en de lucht stroomt naar binnen om de druk te egaliseren. Terwijl je inademt, voel je je onderbuik uitdijen in 3 dimensies, als een ballon, niet alleen naar en van de ruggengraat toe, maar ook naar boven en beneden, en naar de zijkanten. Dit komt omdat je longen zich in het midden van het lichaam bevinden en zich in alle richtingen uitbreiden. Het kan voelen alsof je lichaam zich naar buiten toe uitzet vanuit het heupgebied. Je ribben kunnen ook naar buiten toe uit elkaar gaan en je borstkas kan omhoog gaan. Alleen omdat je het middenrif gebruikt, betekent dit niet dat je borstkas stilstaat! Het betekent alleen dat de lucht ook lager in het lichaam komt. Zodra je je vol met lucht voelt, hoef je niet meer in te ademen. Er zal een kort moment van stilte zijn dat kan voelen als de top van een schommel, wanneer de druk in je longen hoger is dan de lucht buiten het lichaam. Dan ontspant je middenrif zich en beginnen je longen de lucht weer vrij te maken, en bewegen je longen en ribben elastisch terug naar hun oorspronkelijke vorm.
Hoe beïnvloedt de diafragma-ademhaling de stem?
Membraanademhaling resulteert in een krachtigere stem omdat het gebruik van de rug en de onderkant van de longen zorgt voor meer lucht in het lichaam, en dus meer lucht die door de stembanden naar buiten komt als je spreekt. Wanneer je de diafragma-ademhaling gebruikt, is er genoeg lucht om soepel door de stembanden te blazen, zonder dat er teveel spieren worden gebruikt om de lucht naar buiten te duwen. Er is genoeg lucht en het beweegt snel genoeg zodat er geen gaten zijn wanneer de spieren moeten worden aangespannen om de lucht in beweging te houden.
Hoe beïnvloedt de Claviculaire Ademhaling de Stem?
Als je gedurende de dag zelden spreekt, kan er geen invloed zijn op je stem, maar er kan wel sprake zijn van spierspanning en je stem kan stil of zelfs moeilijk te horen zijn. Als je je stem echter vaak gebruikt, kunnen de spieren rond je stembanden, en in de nek en schouders, en zelfs in de ribbenkast, strak en gespannen worden. Je stembanden zelf kunnen harder werken om dicht te knijpen en dit kan leiden tot bulten op de stembanden, heesheid en keelpijn bij het spreken. Uiteindelijk kan overmatig gebruik van de claviculaire ademhaling, samen met vocaal wangedrag (zoals schreeuwen, gebruik van falsetto, etc.), zelfs leiden tot het verlies van je stem voor een korte of lange periode.
